รักมาก… (เลย) โหดมาก

Lilith เพิ่งจะดูละครหุ่นกระบอกของญี่ปุ่นเรื่องหนึ่งที่เมื่อดูแล้วก็คิดว่าต้องมาเปล่งเสียงเล่าให้คุณ ๆ ทั้งหลายอ่านเสียหน่อย อันที่จริงพล็อตเรื่องและลักษณะของตัวเอกไม่ค่อยจะแตกต่างจากนิทานและวรรณคดีไทยหลาย ๆ เรื่องนัก แต่บังเอิญไม่ค่อยจะได้ดูละคนจักร ๆ วงศ์ ๆ ของไทยนัก ก็เลยต้องหยิบยืมเรื่องราวของญี่ปุ่นมาเป็นตัวนำเรื่องเช่นนี้

ตัวเอกของเรื่องเป็นผู้หญิงโชคร้ายที่บังเอิญไปประสบพบรักกับเจ้าชายที่หลบหนีการไล่ล่าของศัตรูด้วยการปลอมตัวเป็นสามัญชน พระเอกของเรานัดหมายกับหญิงคนรักของตนที่วัดแห่งหนึ่ง แต่ระหว่างทางได้ไปแวะพักที่บ้านของชาวบ้านคนหนึ่งก่อน ลูกสาวเจ้าของบ้านเกิดตกหลุมรักเจ้าชายเข้าอย่างจัง โดยไม่รู้ว่าแท้ที่จริงพระเอกเป็นเจ้าชายที่สูงศักดิ์และก็มีแฟนแล้วเสียด้วย เมื่อเจ้าชายพบกับหญิงคนรักแล้ว ก็ได้พากันเดินทางต่อไปยังวัดที่อยู่อีกฝั่งหนึ่งของแม่น้ำ ทิ้งให้สาวชาวบ้านอกหักอย่างรุนแรง แล้วความเสียใจของสาวชาวบ้านก็กลายเป็นความแค้นปนความหึงที่เจ้าชายหนีไปกับผู้หญิงอื่น เธอจึงตัดสินใจจะตามเจ้าชายไปที่วัดอีกฝั่งหนึ่งของแม่น้ำ

เมื่อมาถึงริมฝั่งน้ำซึ่งมีเพียงเรือจ้างจอดเทียบท่าอยู่เพียงลำเดียว โดยคนแจวเรือจ้างได้รับคำสั่งจากเจ้าชายไว้ก่อนหน้านั้นแล้วว่าให้ปฏิเสธถ้าสาวชาวบ้านมาขอให้พาข้ามแม่น้ำ สาวชาวบ้านซึ่งได้กลายเป็นนางร้ายอย่างเต็มตัวไปแล้วในตอนนี้ได้พยายามอ้อนวอนขอร้องคนแจวเรือจ้างอยู่เป็นนาน ก็ไม่ได้ผลแถมยังถูกว่ากล่าวถากถางให้เจ็บใจเสียอีก แต่เธอก็ไม่สามารถตัดใจจากเจ้าชายที่เธอรักได้แถมยังบวกเอาแรงหึงอย่างรุนแรงเข้าไปอีก เธอจึงไม่ลดละความพยายามจะติดตามเจ้าชายและตัดสินใจจะข้ามแม่น้ำเอง ความฝังจิตฝังใจและอยากได้เจ้าชายมาเป็นของตนอย่างตัดใจไม่ได้ทำให้สาวชาวบ้านกลายร่างเป็นปีศาจร้ายในรูปของงูยักษ์ไป ภาพสะท้อนของเธอในน้ำขณะที่เธอยืนอยู่ริมฝั่งน้ำนั้นไม่ใช่หญิงสาวชาวบ้านอีกแล้วแต่เป็นปีศาจเต็มขั้น (ตอนนี้น่ากลัวมากเพราะหุ่นผู้หญิงหน้าตาสวยงามแสยะปากได้กว้างถึงใบหู แถมมีฟันแหลม ๆ ซี่เล็ก ๆ เต็มปาก เหมือนปีศาจที่เราเห็นในการ์ตูนญี่ปุ่นนั่นแหละ) ความหึงหวงบวกความโกรธแค้นทำให้เธอต้องการจะแก้แค้นเจ้าชายที่ทอดทิ้งเธอไปกับหญิงอื่น

สาวชาวบ้านซึ่งกลายร่างเป็นปีศาจงูข้ามแม่น้ำซึ่งเชี่ยวกรากจนเกิดเป็นน้ำวนที่รุนแรงน่ากลัวไปได้ด้วยแรงหึงและแรงแค้น (โปรดเข้าใจว่าการต้องเจอกับน้ำวนในทะเลนั้นไม่สนุกสนานบันเทิงเหมือนกับที่เจอในจาคุซซี่หรอกนะ) เธอตามไปถึงที่วัดที่เป็นจุดนัดพบของเจ้าชายกับหญิงคนรัก พระในวัดได้พยายามจะช่วยเหลือเจ้าชายด้วยการพาไปซ่อนในระฆังขนาดใหญ่ นางงูยักษ์ค้นหาทั้งวัดจนรู้ว่าเจ้าชายซ่อนอยู่ในระฆัง เธอจึงเผาทั้งระฆังและเจ้าชายด้วยไฟแค้นจนมอดไหม้ไปทั้งคนทั้งระฆัง นิทานเรื่องนี้เป็นเพียงตัวอย่างหนึ่งของความหึงหวงที่ไม่ละวางจนนำไปสู่การทำลายล้างอย่างไม่หยุดยั้งที่จบลงในรูปของโศกนาฏกรรมและการสูญเสีย

ว่ากันว่าผู้หญิงญี่ปุ่นเป็นอะไรที่น่ากลัวไม่ใช่น้อย แถมยังเคยมีเขาเสียด้วยนะ ชุดแต่งงานของผู้หญิงจึงต้องมีส่วนที่เป็นผ้าคล้ายหมวกคลุมศีรษะเหมือนที่เราเห็นในการ์ตูนญี่ปุ่นเพื่อจะซ่อนเขาเอาไว้ ถ้าดูจากเรื่องราวที่เล่ามานี้ก็คงต้องยอมรับในความน่ากลัวของผู้หญิงญี่ปุ่น หนุ่มไทยที่หลงใหลใฝ่ฝันในภาพของผู้หญิงญี่ปุ่นว่าน่ารักแบบคิคุทั้งหลายระวังให้ดีเถอะ เจอคนมีเขาและโหดสุด ๆ เข้าแล้วจะหนาว อันที่จริงผู้หญิงชาติอื่นก็น่ากลัวไม่ใช่เล่นโดยเฉพาะเมื่อเกิดอารมณ์หึงหวง หลายคนอาจจะกลายเป็นอะไรได้มากกว่างูยักษ์ก็ได้ เอาเป็นว่าผู้หญิงต่างก็มีความเป็นปีศาจอยู่ในตัวด้วยกันทุกคน ผู้ชายถึงทั้งเกลียดทั้งกลัวไง…

ความเป็นปีศาจที่ซ่อนเร้นในตัวผู้หญิงอาจจะมาจากอาการที่นักจิตวิทยาฝรั่งเขาเรียกว่ารักมากเกินไป ทำให้ยึดคนที่รักไว้อย่างไม่ยอมปล่อย และเมื่อเหนี่ยวรั้งไว้ไม่อยู่ความรักที่มากล้นก็กลายเป็นความเกลียดอย่างรุนแรงที่ทำลายล้างได้ทุกอย่างทั้งตนเองและคนที่รัก เรื่องราวของผู้ชายที่ทิ้งหรือเลิกกับผู้หญิง แต่ฝ่ายหญิงไม่ยอมเลิก แถมยังตามตื้อต่าง ๆ นานา หรือถ้าผู้ชายไปมีคนรักใหม่ก็ไปตามรังควาญผู้หญิงคนใหม่เป็นพล็อตเดิม ๆ ที่เราได้ยินได้ฟังทั้งจากวรรณคดีนิทานและนิยายมาทุกยุคทุกสมัย รายที่น่าสงสารเห็นจะเป็น “ผีเสื้อสมุทร” ที่ไล่ล่าพระอภัยมณีซึ่งหนีไปกับนางเงือก แล้วต้องอกแตกตายเพราะเสียงปี่ของชายอันเป็นที่รัก แต่เหตุผลของการอกแตกน่าจะเป็นเพราะความเสียใจอย่างสุดแสนที่พระอภัยมณีทิ้งไปแบบไม่เหลียวหลัง และทำอย่างไรก็ดึงให้พระเอกกลับมาเป็นของตนอีกไม่ได้มากกว่า คนที่ได้ยินเรื่องราวของผีเสื้อสมุทรมักจะไปเอาใจช่วยให้พระอภัยมณีหนีพ้นจากเธอได้ (ก็เขาเป็นพระเอกนี่นา วรรณคดีเรื่องนี้ก็เป็นชื่อของเขา) เหมือนกับที่เราลุ้นให้บรรดาพระเอกนิยายทิ้งแฟนเก่ามาเป็นแฟนกับนางเอกได้สำเร็จนั่นแหละ ความคลั่งพระเอกนางเอกของเราทำให้การกระทำที่ไม่ค่อยจะเข้าท่าหลายอย่างของตัวละครเหล่านี้กลายเป็นเรื่องที่ยอมรับได้ไป ส่วนบรรดานางร้ายที่เป็นฝ่ายถูกทำร้ายจิตใจกลับถูกสาปแช่ง เขียนถึงตรงนี้แล้วอยากเชิญชวนให้ไปเยี่ยมผีเสื้อสมุทรที่ยืนแช่น้ำทะเลอยู่ที่เพชรบุรีกันบ้าง สงสารน่ะ

พล็อตซ้ำซากที่ปรากฏในนิยาย นิทาน หรือภาพยนตร์ที่เราดูทำให้สงสัยกันบ้างหรือเปล่าว่าทำไมผู้หญิงถึงต้องเป็นฝ่ายยึดมั่นกับผู้ชายประมาณว่ารักนั้นนิรันดร ในขณะที่ผู้ชายเป็นฝ่ายวิ่งหน้าตั้งเพื่อจะหนีผู้หญิงที่ตัวเองก็เคยรักหรือมีความสัมพันธ์ด้วยแท้ ๆ เรื่องทำนองนี้เป็นเพียงนิทานหรือว่าเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นในชีวิตจริงของคนกันแน่ คนที่ผ่านประสบการณ์รักโศกมาโชกโชนเขาพากันยืนยันกับ Lilith ว่าเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นจนกลายเป็นแพทเทิร์นอย่างหนึ่งของชีวิตคนเลยทีเดียว

มีชายหนุ่มน้อยหนุ่มมากหลายคนเคยมาขอคำแนะนำจาก Lilith เกี่ยวกับวิธีการกำจัดแฟนที่อยากจะให้เป็นอดีตแฟนเสียที แต่คุณเธอกลับเกาะติดหนึบแบบไม่ยอมปล่อย แถมทำอะไรที่เป็นการประชดประชันและเรียกร้องความสนใจอย่างน่ารำคาญ (เฮ้อ! เป็นเสียอย่างนี้แหละ พอหมดรักอะไร ๆ ก็ดูไม่เข้าท่าเข้าทางไปหมด) หนุ่มผู้คงแก่เรียนคนหนึ่งเล่าว่าในชีวิตที่ผ่านมามีแฟนมาไม่กี่คน แต่สลัดใครไม่หลุดสักคนเพราะอดีตแฟนเหล่านั้นยังคงรักเขาอยู่และเฝ้าตามตื้ออย่างเอาเป็นเอาตาย นี่ก็แปลกไปอีกแบบนะ

เรื่องราวของคนเหล่านี้ทำให้ Lilith อดสงสัยไม่ได้ว่าในขณะที่ผู้ชายรักแล้วเลิกรักและอยากจะทิ้งความสัมพันธ์ให้เป็นอดีต ทำไมผู้หญิงไม่ยอมปล่อยวางกันบ้างนะ หรือว่าผู้หญิงรักใครก็รักจริงแบบเลิกรักไม่เป็นอะไรทำนองนั้น แต่ก็ไม่น่าจะเป็นไปได้นะ เพราะทั้งผู้หญิงและผู้ชายก็น่าจะเบื่อคนที่ตัวเองคบอยู่หรืออยู่ด้วยได้ และก็น่าจะอยากเดินออกจากความสัมพันธ์ที่ไม่ดีได้เหมือน ๆ กัน แล้วทำไมผู้หญิงที่รักมากยึดมั่นถือมั่นมากจึงกลายเป็นตำนานมาตั้งแต่โบราณกาล และสืบทอดอาการรักมากเกินไปแบบรุ่นแล้วรุ่นเล่าแบบไม่ยอมสูญพันธุ์กันเสียด้วย

เป็นไปได้ไหมว่าอะไรบางอย่างที่ผู้หญิงยึดถือเชื่อมั่นทำให้ผู้หญิงมีแนวโน้มจะกลายเป็นคนที่รักมากยึดมั่นในคนรักมากอย่างที่ออกอาการกันมาตลอด ผู้รู้หลายคนบอกว่าความรักและความสัมพันธ์เป็นศูนย์กลางของชีวิตสำหรับผู้หญิง ในขณะที่ผู้ชายอาจจะให้ความสัมพันธ์กับความรักบ้างในบางเวลาแต่ก็มีแง่มุมอื่น ๆ ในความเป็นลูกผู้ชายที่เขาต้องให้ความสำคัญด้วยเช่นเดียวกัน เช่นการประสบความสำเร็จในการเรียนและหน้าที่การงาน หรือการมีอำนาจวาสนา และอะไรประมาณนั้น สาว ๆ ทั้งหลายมักจะรู้สึกว่าชีวิตของตนไม่สมบูรณ์และไม่เป็นสุขถ้าไม่มีแฟน เพราะอย่างนี้มั้งคุณผู้หญิงทั้งสาวน้อยสาวมากจึงมักจะเป็นจริงเป็นจังกับการปิ๊ง การชอบพอ หรือความรัก แบบว่ารักใครก็รักจริง ในขณะที่คุณหนุ่ม ๆ มีทั้งเล่นทั้งจริงจังกับความสัมพันธ์ และส่วนใหญ่ก็มักจะเล่นมากกว่าจริง แบบเจ้าชายในละครหุ่นกระบอกญี่ปุ่นนั่นไง นัดพบกับแฟนไว้แท้ ๆ ยังอุตส่าห์หาเศษหาเลยจนเป็นเรื่องเพราะพิษรักแรงหึง

ที่ยุ่งไปกว่านั้นก็คือผู้หญิงส่วนใหญ่เชื่ออย่างจริงจังว่าในชีวิตนี้ควรจะมีแฟนคนเดียวหรือน้อยคนที่สุดเท่าที่จะทำได้ และไม่ควรจะมีเปลี่ยนแฟนไปเรื่อยหรือมีความสัมพันธ์กับคนหลาย ๆ คน เพราะเป็นเรื่องที่ไม่ดี ผู้หญิงจึงมักจะอึดกว่าผู้ชายในความสัมพันธ์ที่ไม่ดี และทนอยู่กับความไม่เป็นสุขได้นานกว่าผู้ชาย บางคนถึงกับไม่ยอมเลิกกับแฟนอย่างเด็ดขาดไม่ว่าผู้ชายจะไม่ดีอย่างไรหรือความสัมพันธ์นั้นจะมีปัญหามากขนาดไหน เพราะไม่อยากจะมีความสัมพันธ์กับผู้ชายมากกว่าหนึ่งคน

พอเอาความจริงจังกับความรักมารวมเข้ากับความเชื่อใน “หนึ่งเดียวคนนี้” เข้า ผลที่ได้ก็ออกมาทำนองสาวญี่ปุ่นที่กลายเป็นงูยักษ์เพราะความหึงหวงหรือผีเสื้อสมุทรที่เรารู้จักดี อะไรทำนองนี้กลายเป็นความไม่พอดีที่อมตะนิรันดรกาลในเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ ระหว่างชายหญิง ที่ผู้ชายไม่ค่อยชอบหยุดอยู่กับที่กับผู้หญิงคนเดียว แต่ผู้หญิงยึดมั่นถือมั่นกับความรักจนสละได้แม้ชีวิตหรือทำลายล้างได้ทุกอย่างโดยไม่ยอมปล่อยผู้ชายที่รักไป

ว่ากันว่าผู้ชายใช้เวลาที่ดีที่สุดของวัยหนุ่มเพื่อจะให้ได้มาซึ่งหญิงอันเป็นที่รัก และเพื่อที่จะใช้เวลาที่เหลือทั้งชีวิตเพื่อพยายามจะหนีจากเธอไป โดยฝ่ายหญิงก็จะตามล่าหรือจองล้างจองผลาญอย่างไม่ลดละ เพื่อที่จะยึดเอาชายอันเป็นที่รักไว้ให้เป็นของเธอตลอดไป การตามล่านี้มักจะจบลงเมื่อตายจากกันไม่ว่าจะเป็นเพราะแก่ตายหรือเพราะทำลายล้างกันจนตายไปข้างหนึ่ง คุณว่าจริงไหม?

(Lilith -- แพรวสุดสัปดาห์)